W duchu okeja

Z czasem dostrzegam coraz więcej zalet oceniania kształtującego. Bo OK to metoda pracy, która wspiera ucznia, pomaga mu uczyć się.

Coraz mocniej do okeja wdrażam zatem moich podopiecznych - i już widzę pierwsze efekty, choć nie zawsze wszystko nam się udaje tak, jakbym pragnęła.

Ostatnio z klasą II poznawaliśmy Stowarzyszenie umarłych poetów. Stwierdziłam, że ta lektura to świetna okazja, by uczniowie zrozumieli, że tak naprawdę uczą się dla siebie, że poznawanie języka ojczystego jak najbardziej sprzyja rozwijaniu wielu umiejętności młodego człowieka.

Zaczęłam od tego, że nie sprawdziłam wprost stopnia znajomości treści lektury, natomiast przygotowałam kilka kart pracy, które stopniowo  wypełniali uczniowie i które miały skupić uwagę uczniów na lekturze.

Jasno określiłam cele pracy i elementy, na które będę zwracała uwagę, przyglądając się pracy uczniów (kryteria sukcesu). 

Karta nr 1

Porównaj Akademię Weltona ze szkołą, do której uczęszczasz, uzasadnij swoje odpowiedzi, możesz przywołać konkretne cytaty - 

Karta nr 2

Jakie hasła wyznaczały cele w akademii (podaj stosowny fragment) i jak się one mają do motta naszej szkoły?

Karta nr 3

Jakimi cechami powinien wyróżniać się idealny nauczyciel oraz idealny uczeń? - mini charakterystyka (do pomocy karta z sową).

Karta 4 

Czy łatwo pogodzić podpowiedzi serca z racjami rozumu? - elementy dyskusji.

W tak zwanym międzyczasie - obejrzeliśmy fragmenty filmu, zastanawialiśmy się nad tym, na ile wolny jest młody człowiek w swych decyzjach, szukaliśmy pouczających słów Keatinga, pracowaliśmy z qr - kodami.

Każdą lekcję kończyliśmy krótką refleksją - albo ustną, albo pisemną.

A tak całkiem na koniec poprosiłam uczniów, by niczym ci z akademii napisali wiersz, przy czym podałam znaczące jego fragmenty. Uczniowie bez zbytniego wyjaśniania pojęli, że oczekują od nich twórczego podejścia do wiosny, której nam tak bardzo w tym roku brakuje.

W tym miejscu - choć w różnej formie również miała miejsce wcześniej - pojawiła się z mojej strony pisemna informacja zwrotna dla każdego ucznia oraz stopień w dzienniku (dla tych najbardziej zaangażowanych).

Co powiedzieli uczniowie podsumowując cały cykl? Że przyjemna atmosfera, że rozumieją, iż trzeba się uczyć dla siebie, że poznali interesujące postacie, że będą teraz zastanawiali się, czy rzeczywiście właściwie wykorzystują czas, jaki jest im dany.

Co powie nauczyciel? Że trzeba próbować, że należy być konsekwentnym, że też się uczył (np. karty wykonał przy pomocy strony autodraw), że takie lekcje pozwalają jeszcze lepiej poznać mu uczniów. 

I wiem, że będę wracała do metody oceniania kształtującego.