Radośnie i twórczo

Za nami Dzień Kropki.

Cóż to za święto? - może ktoś zapyta.

A ktoś inny burknie - Normalnych lekcji nie chce się prowadzić... Jakieś święta w kropki wymyślają...

A ja zapytam: Cóż to znaczy "normalna" lekcja?

• Czy kształcenie umiejętność bycia kreatywnym nie jest pożądane  we współczesnym świecie?
• Czy praca w zespole nie rozwija młodego człowieka?
• Czy pokazywanie swych talentów, mocnych stron charakteru, osobowości nie wpływa na wzrost uczniowskiej samooceny?

Dzień Kropki znany jest w Polsce już kilka lat. Nasza gimnazjalna społeczność włączyła się w jego świętowanie pierwszy raz.

Przygotowania rozpoczęły się jeszcze w wakacje. Poprosiłam koleżanki - wychowawczynie klas, by pomogły mi w zorganizowaniu i przeprowadzeniu tego wyjątkowego dnia. Stworzyłyśmy interdyscyplinarny zestaw zadań dla uczniów. Połączyłyśmy treści  z języka polskiego, matematyki i zajęć technicznych; nie mogłyśmy - chociażby ze względu na postać małej Vashti - pominąć języka angielskiego i plastyki.  Włączyłyśmy do zabawy element rywalizacji - szukałyśmy zespołu, który okaże się najbardziej twórczy i zaskoczy nas swymi pomysłami.

Nasze radosne spotkanie rozpoczęło się od wspólnego obejrzenia angielskojęzycznej wersji filmu o kropce oraz krótkiego wyjaśnienia idei dnia.

Następnie każdy uczeń kreował własną KROPKĘ - bo skoro kropka jest tak ważna, to dlaczego moja nie może być tą wyjątkową - wyobraźnia zaczęła działać.

A potem - podzieleni na grupy - uczniowie przystąpili do rozwiązywania zadań:

• Z kropkami liczone, czyli gdzie widzisz kropkę, ile kropek jest na obrazie?
• Od kropki do kropki w kreatywnych cytatach, czyli rozsypanka wyrazowa.
• Dot - bliźniaczka kropki - tworzenie poprawnego interpunkcyjnie tekstu w języku angielskim.
• Kropka kolorowa, czyli co widzę - w tym malowanie mandali z kół.
• Kółka na talerzu - pomysłowo podane "okrągłe" pyszności.
• Świat z kropek i kropeczek stworzony - prezentowanie prac grupy, tworzenie pokazowej tablicy.

Kilkadziesiąt minut bycia razem stało się prawdziwą przyjemnością dla wszystkich uczniów. Nikt nie oburzał się, że własnie w taki sposób rozwija swoje umiejętności.

Uczniowie intuicyjnie wybierali dla siebie zadania, które sprawiały im radość, w których czuli się pewnie i mogli pokazać swój talent. Miło było również patrzeć, jak wspierali się we wspólnych działaniach, gdyż na wykonanie poleceń mieli określony czas. I nawet uczniowie klasy I, którzy znają się  zaledwie od dwóch tygodni, wspaniale poradzili sobie z postawionymi przed nimi wyzwaniami.

Okazało się, że najwięcej emocji wywołało tworzenie prezentacji grup oraz przygotowywanie Kropek na talerzu; wyobraźnia i talent naprawdę zadziałały - mała, brązowa kukurydziana chrupka stała się kretem, którego "widział" każdy uczeń, a kilka połączonych ze sobą wykałaczką winogron okazało się być różową świnką.

Kiedy przyszła pora na podsumowanie - usłyszeliśmy:

to było świetne...

nasza wyobraźnia pokazała, co potrafi...

zobaczyliśmy, że każdy z nas, coś umie...

tak, wiemy, że jesteśmy twórczy...

każdy z nas jest wartościowy, ale w grupie także tkwi nasza siła...

I właśnie dla takich słów Dzień Kropki warto popularyzować również wśród młodzieży.