Nieustannie poszukuję sposobów, które sprawią, iż uczniowie uważniej poznają tekst, zwrócą uwagę na szczegóły, zapamiętają sens utworu.
Jakiś czas temu odkryłam ozoboty. Okazało się, że mają wiele zalet i świetnie sprawdzają się na języku polskim.
Ozi - bo tak mówią na robota uczniowie - potrafi wiele: umie zwalniać i przyspieszać, skręca w prawo i lewo, kręci się wokół własnej osi, wybiera drogę, którą chce podążać. A wszystko za sprawą odpowiedniego kodu, jaki dla niego powstanie.
Zazwyczaj uczniowie dzielą się na grupy. Każda opracowuje określony fragment tekstu, by w końcowej fazie działań stworzyć jedną wspólną drogę dla Oziego.
Ozi staje się narratorem lub bohaterem. Uczniowie bardzo dokładnie odczytują tekst i zgodnie z nim tworzą przygody "bohatera". Zawsze przy tej okazji mówimy o symbolu i jego funkcjach. Dużo łatwiej wówczas odkryć dlaczego robot w jednym miejscu zwalnia, a w innym włącza turbo.
Ozi był z uczniami w fabryce Willego Wonki, z Syzyfem na Olimpie i w Hadesie, pomógł Oskarowi przeżyć ostatnie dni.
Warto jeszcze wspomnieć, iż w młodszych klasach świetnie sprawdzają się pomocnicze rysunki albo makiety z klocków podczas kodowania drogi dla ozobota. Starsi uczniowie z reguły opierają się tylko na tekście - i wówczas rozpisanie reportażu R. Kapuścińskiego jest nie lada wyzwaniem.
Jedno jest pewne - zajęcia z robotem sprawiają radość zarówno młodszym jak i najstarszym w szkole uczniom i przynoszą pozytywne efekty.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz