Dla każdego

Dziś kilka słów o utworze, który może stać się lekturą każdego z nas - Poczwarce Doroty Terakowskiej. Pierwszy raz przeczytałam tę książkę jakiś czas temu i... zrozumiałam, co to jest prawdziwy problem w rodzinie, jak trudno jest żyć, kiedy wszystko w życiu się rozsypuje, jak ciężko pogodzić się z tym, co przynosi los.

Chciałabym, aby po ten utwór sięgnęli moi uczniowie.
Znają już historię Oskarka - chłopca chorego na białaczkę, dlaczego nie mieliby poznać Myszki - dziewczynki, która przyszła na świat z zespołem Downa?
Ewa  - mama Myszki - słyszy już w szpitalu, że córka to Dar Pana - długo nie może zrozumieć tych słów, jednak 8 lat spędzonych z dziewczynką zmienia w jej życiu wszystko...

Pani nie wie, że w narodzinach tego dziecka może kryć się coś dobrego... bardzo dobrego.

Stwarzając, Pan zawsze rozglądał się za swymi Darami (...) i przywoływał niektóre z nich z powrotem, by dać im lekkość motyla i umiejętność tańca. 

Myszce co noc śniło się, że tańczy jak baletnica z telewizora, jak motyl nad kwiatami, jak ptak pomiędzy ziemia a niebem. Już wiedziała, jakie to uczycie tańczyć.

Pan wiedział, że taniec to radość życia, radość świata, radość z własnego ciała - i obdarzył je tęsknotą za nim. Tęsknotą za tym, co niemożliwe. Po to, by zarażały nią ludzi.

Takich słów, wątków w powieści jest wiele. Z pewnością tej lektury nie można czytać pobieżnie, trzeba chcieć zrozumieć pewne obrazy, wejść w świat rodziców Myszki, mieć czas na zastanowienie, wrócić do pewnych zdań.

Poczwarka porusza problem tolerancji, akceptacji i wartości ludzkiego życia, a to są niełatwe tematy.

Życia nie można do końca zaplanować.

Życie należy godnie przeżyć.

Ciekawy opis książki i wrażeń po jej przeczytaniu znalazłam na innym blogu:
http://balbina64.blogspot.com/2011/07/dorota-terakowska-poczwarka.html