Tobie Ojczyzno

Przed nami ważny dzień - Święto Niepodległości.
My tę uroczystość przeżywaliśmy już dzisiaj.

W ramach codziennego porannego słówka posłuchaliśmy kilku wierszy o polskich miastach, razem zaśpiewaliśmy pieśni patriotyczne, pokazaliśmy, że dbamy o ojczysty język.

Tobie Ojczyzno...

• montaż słowno - muzyczny

Hymn Polski – Jeszcze Polska...


Tadeusz Kubiak „ Tu wszędzie Polska” 

Tu, gdzie jest dom i twój, i mój, 

Tu, gdzie są lasy i rzeki nasze, 

Tu, gdzie się rodził ojciec i matka, 

Gdzie biały orzeł na sztandarze. 

Gdzie w Gdańsku Neptun lśni trójzębem, 

Gdzie nad Krakowem dźwięczy hejnał, 

Gdzie wolna droga wiedzie w zboża, 

Gdzie w jeziorze trzcina chwiejna. 

Gdzie wiosną słowik w gęstych krzewach, 

Jesienią rżyska snute dymem, 

Gdzie latem słońce nad Bałtykiem, 

A zimą świerszcze za kominem. 

Gdzie kluch żurawi nad łąkami, 

Gdzie Mysia Wieża ponad Gopłem, 

W Szczecinie biały transatlantyk, 

W morzu stalowy, czujny okręt. 

Gdzie dom poety w Czarnolesie, 

Gdzie nurtem śpiewnym płynie Wisła, 

Tu biały sad, tu czarny węgiel, 

Tu wszędzie Polska, tu Ojczyzna.

Piosenka – Przybyli ułani pod okienko...

Jan Babicz „ Warszawskie zimowe spacery” 

Po Krakowskim Przedmieściu i Mariensztacie
Chodzę co dzień , lecz nieco inaczej:
Wiosną idę w zieleni jak drzewa
Słucham wiatru, co w drzewach tych śpiewa
Tak mi dobrze na sercu,
Radośnie,
Jak to bywa, kiedy przyjdzie wiosna.
Latem, kiedy słońce

Wysoko na niebie 

W cieniu domów 

Wędrować najlepiej 

Choć od murów nagrzanych 

Żar bije 

Ale tu się najchłodniej idzie. 

Lecz najmilej wędruje się zimą, 

Kiedy biało dookoła i cicho, 

Srebrne gwiazdy usiądą na śniegu.. 

Idą wtedy i niebem i ziemią. 

Bożena Mściwujewska „ Jesień w Krakowie”

Wokół Sukiennic przysiadły stragany, 

Na każdym z nich kwiaty się piętrzą. 

Szczerzą zęby kamienne maszkary, 

Srebrne krople fontanny dźwięczą. 

Skałka cicho patrzy nad Wisłę, 

Drzemie smok przed swą Smoczą Jamą, 

Na Wawelu śpią królowie w kryptach. 

Chyba czas przed wiekami tu stanął... 

Lekką mgiełką zasnute powietrze... 

Kasztan upadł i potoczył się w trawie. 

Planty szumią lekko na wietrze, 

Dwie wiewiórki się wdały w zabawę.

Cisza, spokój. Zgiełk wielkomiejski 

Cichnie w wąskich, starych uliczkach. 

Do serdecznej skłania zadumy 

Ta krakowska jesień prześliczna.

Piosenka – Raduje się serce, raduje się dusza...

Maria Terlikowska „ Wrocław” 

Gdzie leży Wrocław? 

W Śląskiej Kotlinie. 

Dostojna Odra 

Przez miasto płynie, 

A środkiem Odry – 

Barka za barką 

Ku Szczecinowi 

Żegluje szparko. 

Cenne towary barki wywożą 

Ku obcym portom 

Dalekim morzom.. 

Pachną wrocławskie 

Rododendrony 

Odpływającym w dalekie strony, 

A każdy żeglarz w sercu zabierze 

Wrocławskie gmachy, 

Wrocławskie kwiaty 

Piastowskie wieże, 

Wrocławski ratusz – 

Niby z koronki, 

Wrocławskie domki... 

I będzie kochał, 

Będzie wysławiał 

Śląska urodę 

Miasta Wrocławia. 

Włodzimierz Ścisłowski "W Szczecinie"

Gdzie Odra wpada w Bałtyku sieci,
tam od stuleci rozsiadł się Szczecin!
Tutaj o Piastach przetrwała pamięć
w Piastowskim zamku, w Piastowskiej bramie.
A dzień dzisiejszy — to nowe miasto,
w którym las dźwigów w górę wyrasta,
a polska mewa nad nimi lata
i wita statki z całego świata!
Dziwny jest Szczecin — w Szczecinie bowiem
dzieją się rzeczy bardzo ciekawe:
możesz tu stanąć tuż przy "Krakowie",
możesz zobaczyć "Poznań", "Warszawę"!
Bo to wypadek nie lada rzadki,
że w porcie stoją wszystkie te statki!

Helena Bechlerowa "W kopalni soli"

Kopalnia w Wieliczce
— jak pałac pod ziemią:
tu ściany, kolumny
srebrzyście się mienią.

W kopalni posągi, 

żyrandol jak słońce. 

Na falach jeziora 

— światełka tańczące. 

A w grotach, w półcieniu 

i w mrocznych zakrętach 

śpi echo, co czasy 

odległe pamięta. 

Piosenka – Z młodej piersi się wyrwało...

Maria Konopnicka „Pieśń o domu”

Kochasz ty dom, rodzinny dom,

Co w letnią noc, skroś srebrnej mgły,

Szumem swych lip wtórzy twym snom,

A ciszą swą koi twe łzy?

Kochasz ty dom, ten stary dach,

Co prawi baśń o dawnych dniach,

Omszałych wrót rodzinny próg,

Co wita cię z cierniowych dróg?

Kochasz ty dom, rzeźwiącą woń

Skoszonych traw i płowych zbóż,

Wilgotnych olch i dzikich róż,

Co głogom kwiat wplatają w skroń?

Kochasz ty dom, ten ciemny bór,

Co szumów swych potężny śpiew

I duchów jęk i wichrów chór

Przelewa w twą kipiącą krew?

Kochasz ty dom, rodzinny dom,

Co wpośród burz, w zwątpienia dnie,

Gdy w duszę ci uderzy grom,

Wspomnieniem swym ocala cię?

O, jeśli kochasz, jeśli chcesz

Żyć pod tym dachem, chleb jeść zbóż,

Sercem ojczystych progów strzeż,

Serce w ojczystych ścianach złóż!...

A skoro przejawem naszego patriotyzmu jest poprawne używanie ojczystego języka, to na zakończenie naszego spotkania poczytaliśmy sobie łamańce językowe.

  W wysuszonych sczerniałych trzcinowych szuwarach sześcionogi szczwany trzmiel bezczelnie szeleścił w szczawiu trzymając w szczękach strzęp szczypiorku i często trzepocąc skrzydłami.