Minęły trzy lata

Wydaje się, że całkiem niedawno napisałam: 

W powietrzu czuć nadchodzącą jesień, a my zaczynamy nasze bycie ze sobą.

Dziś zobaczyłam Was - moich nowych wychowanków.... nie pamiętam jeszcze żadnego nazwiska, ale wierzcie mi - szybko się uczę, myślę, że za tydzień będę już umiała Wasze imiona i nie tylko...

Właśnie tak rozpoczęła się moja przygoda z blogiem. Miał on być taką klasową kroniką. 

Czas pokazał, że blog potrafi zmieścić znacznie więcej. Pojawiły się wpisy o książkach, muzyce, wyjazdach, sprawozdania ze szkolnych uroczystości i zwyczajnych lekcji 🏫

Na pamiątkę wspólnego bycia razem chciałabym zapisać nasz nieco refleksyjny scenariusz z pożegnania - CZREWIEC' 2017

w tle recytacji

UCZEŃ 1

Dziś nasze serca przepełnia nie tylko radość, że już jutro otrzymamy świadectwa ukończenia gimnazjum, ale także odrobina smutku z powodu rozstania z tym, co stanowiło istotę naszego życia w ciągu ostatnich lat. 

I choć nieraz przysparzaliśmy zmartwień naszym nauczycielom, chcielibyśmy, aby w ich pamięci pozostały tylko te najlepsze chwile. 

UCZEŃ 2

„Panta rhei”- wszystko płynie. I czas płynie, goniąc nieskończoność. Mijają lata...Zakończył się pewien ważny etap naszego życia i zdajemy sobie sprawę z faktu, że dalsze życie będzie stawiało nam nowe problemy, których rozwiązywanie może być coraz trudniejsze. 

Właśnie dlatego bliskie powinny być naszym sercom słowa: ,,Nie wątp w błękit nieba, gdy nad Twoim dachem stoją ciemne chmury” 

UCZEŃ 1

Przed nami cały świat. Przed nam nadzieje, niepokoje, niepewność; mozolne szukanie drogi i prawdy na splątanych ścieżkach życia… 

UCZEŃ 3

Przedziwne i niepojęte jest życie człowieka. Z roku na rok, z dnia na dzień, Poruszasz się pośród ludzi i rzeczy. Bywają dni, kiedy świeci słońce, I nie wiesz dlaczego Jesteś zadowolony. Widzisz tylko dobre, piękne strony życia, Śmiejesz się, jesteś za wszystko wdzięczny, Chciałbyś skakać z radości. Praca idzie ci dobrze. Wszyscy są dla ciebie mili. Nawet nie wiesz dlaczego. A może spałeś dziś dobrze. Może spotkałeś dobrego człowieka I czujesz się zrozumiany i bezpieczny. Myślisz sobie: to powinno trwać, Ten pokój i głęboka radość. 

UCZEŃ 4 

Nagle, pewnego dnia wszystko się zmienia, Jakby chmury zakryły blask słońca - Popadasz w smutek i sam nie wiesz dlaczego. Wszystko znowu ciemnieje. Wydaje ci się, że inni nie widzą w tobie nic dobrego. Wystarczy błahostka, A zaczynasz narzekać, zazdrościć, oskarżać. Myślisz: tak już będzie zawsze, Ten stan już się nie zmieni. I właśnie nie wiesz dlaczego. Może jesteś zmęczony. Tego też nie wiesz. 

UCZEŃ 5

Dlaczego tak musi być? Bo człowiek jest cząstką natury, Przeżywa wiosnę i jesień, Doświadcza ciepła lata i chłodu zimy. Bo człowiek poddany jest rytmowi jak morze - Odpływom i przypływom. Bo ludzkie bytowanie jest ciągłym powtarzaniem się faz Życia i umierania. Jeśli to zrozumiesz, możesz odważnie i ufnie Iść dalej przez życie, bo wiesz, że Po każdej nocy przychodzi poranek. Jeśli przyjmujesz i uznasz Fazy przypływu i odpływu - Poznasz głębię życia I osiągniesz radość”. 

UCZEŃ 6 i 7

prezentacja w tle recytacji

Życie to bezustanne odkrywanie samego siebie... 

Życie jest szansą, schwyć ją. 

Życie jest pięknem, podziwiaj je. 

Życie jest radością, próbuj ją. 

Życie jest snem, uczyń je prawdą. 

Życie jest wyzwaniem, zmierz się z nim. 

Życie jest obowiązkiem, wypełnij go. 

Życie jest grą, zagraj w nią. 

Życie jest cenne, doceń je. 

Życie jest bogactwem, strzeż go. 

Życie jest miłością, ciesz się nią. 

Życie jest tajemnicą, odkryj ją. 

Życie jest obietnicą, spełnij ją. 

Życie jest smutkiem, pokonaj go. 

Życie jest hymnem, wyśpiewaj go. 

Życie jest walką, podejmij ją. 

Życie jest tragedią, pojmij ją. 

Życie jest przygodą, rzuć się w nią. 

Życie jest szczęściem, zasłuż na nie. 

Życie jest życiem, obroń je. 

UCZEŃ 8

Zatem spośród wszystkich sztuk najtrudniejsza jest sztuka życia. Każda odpowiedź na pytanie o sens życia jest banalna. Istnienie tajemnicy czyni życie atrakcyjnym i bogatym. Oczywistość i jednoznaczność zubażają nasze życie. Uroda naszej egzystencji polega na odkrywaniu nieprzebranego bogactwa stworzenia. Żyjemy dotąd, póki się dziwimy. 

UCZEŃ 9 i 10

Człowiek jest nierozumny i egocentryczny.

 Nieważne: I tak go kochaj! 

Chciałbyś zrobić coś wspaniałego, ale inni źle oceniają twoje intencje.

 Nieważne: I tak rób to! 

Wypełniając swe obowiązki znajdujesz fałszywych przyjaciół i prawdziwych nieprzyjaciół. 

Nieważne: Wypełniaj je i tak! 

Dobro, które czynisz, jutro jest zapomniane. 

Nieważne: Czyń tak dalej! 

Uczciwość, szczerość, przejrzystość czynią cię słabym i bezbronnym. 

Nieważne: Nadal bądź uczciwy i szczery! 

To, co budujesz od lat, może być zniszczone w jednym momencie. 

Nieważne: I tak buduj dalej! 

Pomagasz ludziom, a oni tego nie zauważają... 

Nieważne: Pomagaj im nadal! 

Pragniesz oddać to, co w tobie najlepsze, a inni znieważają cię i odrzucają... 

Nieważne: Nieustannie dawaj to, co w tobie najcenniejsze! 

UCZEŃ 11

Idźmy łagodnie przez zamęt i pośpiech, pamiętając, jaki spokój możemy znaleźć w ciszy. Na tyle, na ile możemy, żyjmy w przyjaźni z wszystkimi ludźmi. Bo „(...) chwała temu, co bez gniewu idzie poprzez śniegi, deszcze, blaski oraz cienie. W piersi pod koszulą całe jego mienie (...)”. 

Przed Nami – całe życie. Wchodźmy w nie pełni sił i energii, wiary i nadziei, że będzie piękne. Nie utraćmy nigdy optymizmu, nie utraćmy młodości. 

UCZEŃ 12 

Nie ma prawdziwszej, wspanialszej radości na świecie od tej, gdy widzi się wielkie serce otwarte dla drugiego” – powiedział Johann Wolfgang Goethe. Takie serca mieli nasi pedagodzy. 

Drodzy nauczyciele, gdyby nie wasza cierpliwość, spokój, niejednokrotnie poświęcenie własnego czasu, wiara w nasze siły, nie udałoby się nam. Zdajemy sobie sprawę, że nie zawsze nasze zachowanie świadczyło o wdzięczności, jaką chcemy dziś wyrazić, ale z całego serca doceniamy wysiłek, który włożyliście w naszą edukację. I za to jeszcze raz dziękujemy. Szanowna Siostro Dyrekcjo, drodzy nauczyciele wszyscy pracownicy szkoły, mamy nadzieję, że zapiszemy się w Państwa pamięci pozytywnie i ciepło. Dziękujemy po raz ostatni: 

Każdy uczeń mówi jedno zdanie (w tle prezentacja):

1 Śmiej się, a zmarszczki przekształcą się w skrzydła 

2 Przynoś życie i nadzieję ludziom, których spotkasz. 

3 Bądź pośród innych narzędziem pokoju. 

4 Zanim osądzisz, spróbuj zrozumieć. 

5 Daj każdemu szansę. 

6 Pamiętaj, że radość i miłość są skrzydłami wielkich przedsięwzięć 

7 Stawaj w obronie najsłabszych. 

8 Nie staraj się zrozumieć wszystkiego, bo wszystko stanie się niezrozumiałe 

9 Każdego dnia pobądź ze sobą 

10 Pamiętaj, że wszystko co doskonałe dojrzewa powoli 

11 Akceptuj zmiany ze spokojem, nie tracąc swoich ideałów 

12 Uwierz, że tylko człowiek szczęśliwy może innych obdarzyć szczęściem 

UCZEŃ 13

Do zobaczenia w dorosłym życiu 

na innej drodze, na innym szlaku. 

Z bagażem wspomnień na dnie, w ukryciu 

wśród masy pytań w pełnym plecaku. 

UCZEŃ 14

Przyszłość- jak wielki znak zapytania 

pełna rozterek i niepokoju. 

Bez odpowiedzi na takie pytania 

w codziennej pracy, w chwilach spokoju. 

Stoimy w progu tej naszej drogi 

tacy malutcy, tacy nieśmiali. 

Z cichą nadzieją, by los nie był srogi, 

byśmy do celu dotarli cali. 

UCZEŃ 13 

Otwarci, prawi, pełni miłości, 

idźmy odważnie przez nasze życie, 

by w końcu drogi bez wątpliwości, 

w lustro popatrzeć na swe odbicie”. 

A tak w ogóle to mam nadzieję, że jeszcze nie jeden raz się spotkamy 😏

P.S. Część pomysłów własna, część - zaczerpnięta z innych materiałów znalezionych w sieci.