Co jakiś czas na naszych lekcjach goszczą rożnego rodzaju malowanki. Większość uczniów je polubiła - tak z czystej przyjemności, część - traktuje je jako ćwiczenie terapeutyczne. Zawsze podkreślam, że takie malowanie spełnia wiele funkcji i jest naprawdę pożyteczne.
Ostatnio odwróciłam role - poprosiłam, by sami uczniowie zaprojektowali malowankę dla mnie. Nie mogła to być jednak "jakaś tam" malowanka; rysunek miał bowiem odzwierciedlać osobowość, charakter autora oraz zawierać inicjały imienia i nazwiska. W rożnym czasie dwie klasy popełniły takie prace. Kolejny raz postawiłam na uczniowską kreatywność i zadanie zostało pięknie wykonane.
To jednak była dopiero połowa naszych malowankowych zmagań.
Zamieniłam prace uczniów (tak, by nie od razu wiedzieli, kogo jest czyja praca) i poprosiłam, by zredagowali charakterystykę autora, opierając się tylko na tym, co widzą.
Oczywiście, najpierw było zaskoczenie i stwierdzenia, że to niemożliwa do wykonania praca. Jednak bardzo szybko uczniowie zrozumieli, jak się mylą. Powiedziałam raz jeszcze o kreatywności - i zaczęło się:
ta osoba lubi matematykę...
to ktoś niezwykle otwarty i pewny siebie...
to z pewnością dziewczyna...
lubi być w centrum uwagi...
a to dusza artystyczna...
Uczniowie zwracali uwagę na takie elementy, których sama nie widziałam.
Teraz tylko przyjdzie pora, by twórcom malowanek zwrócić prace z niezwykle twórczym ich omówieniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz