Gramatyczne opowieści

Składnia zdania - czy to pojedynczego, czy złożonego - sprawia trudność wielu uczniom.

Często to, co wydaje się być już opanowane w teorii, podczas ćwiczeń praktycznych staje się ciężką przeprawą.

By utrwalić wszystkie wiadomości, zaprosiłam drugoklasistów do pracowni informatycznej. Uczniowie sami dobrali się w pary - w ten sposób mogli pracować z tymi osobami, przy których nie bali się popełniać błędów.

Poprosiłam, by zalogowali się na stronie Storybird.

Niektórzy troszkę się zdziwili, gdyż było wiadomo, że czeka nas lekcja z gramatyki, ale z drugiej strony wszyscy też wiedzą, że lekcje polskiego bywają nietypowe.

- Wybierzcie obrazy, które z jakiegoś powodu zwróciły waszą uwagę - poprosiłam.

- A teraz stwórzcie z nich piękną książeczkę. Ale niech to będzie "gramatyczna" opowieść - mówiłam dalej. - Tworząc historię albo - kto woli - opisując poszczególne ilustracje, posługujcie się tylko wypowiedzeniami złożonymi.

I zaczęło się... 

wyszukiwanie orzeczeń, właściwe stosowanie imiesłowów,  tworzenie logicznych opowieści.

Obrazy wspaniale pobudzały wyobraźnię i nawet ci uczniowie, którzy niechęcią reagują na tego typu ćwiczenia, tworzyli. Działanie w parach pozytywnie motywowało do pracy.

Kiedy "gramatyczne" opowieści zostały ukończone, wspólnie je przeczytaliśmy i wzajemnie oceniliśmy.

To nie był jednak koniec naszych zmagań ze składnią.

Podczas kolejnej lekcji książeczki stały się pomocą dydaktyczną - wybieraliśmy zdania z różnych historii i je szczegółowo analizowaliśmy:
1. wskaż orzeczenia i nieosobowe formy czasownika;
2. zaznacz wskaźniki zespolenia;
3. ponumeruj wypowiedzenia i nazwij ich rodzaj;
4. narysuj wykres i podpisz go;

I tak nawet trudne wypowiedzenia zostały przeanalizowane - bo przecież stworzyli je sami uczniowie.

To były kolejne ciekawe, angażujące uczniów zajęcia.