Pobiegaj na języku polskim

Kto obserwuje uważnie moje wpisy, ten z pewnością już wie, że klasa III to głównie chłopcy, którzy wręcz uwielbiają spędzać czas na sali gimnastycznej.

Dlatego też kiedy przyszedł czas, by kolejny raz utrwalić umiejętności z zakresu polskiej ortografii pomyślałam o bieganym dyktandzie. 

Z metodą tą spotkałam się jakiś czas temu, ale nigdy nie było sprzyjających okoliczności, by wprowadzić ją na lekcje u trzecioklasistów. Wiedziałam, że stosując ją, wywołam zaciekawienie i  że takie dyktando z pewnością nie będzie nudzić uczniów. 

Przygotowałam salę - wzdłuż jednej ściany ustawiłam ławki, na których położyłam karty z tekstem dyktanda (każdy uczeń miał własne), a po przeciwnej stronie stoliki z czystymi kartkami.

Kiedy pojawili się uczniowie, dokładnie powiedziałam, czego oczekuję - w ciągu 20 minut każdy uczeń ma jak najdokładniej przepisać dyktando - ale stawiamy przede wszystkim na jakość a nie na ilość (przy czym, oczywiście - im więcej zapisanego tekstu, tym lepiej).

I tak zaczęło się. Uczeń czytał fragment tekstu, zapamiętywał go i biegł zapisać na swoją kartkę. Każdy pracował we własnym tempie. Nikt nikomu nie przeszkadzał. Na sali panowała cisza. Przepisywanie i zapamiętywanie utrudniała jedna czynność - za każdym razem, zarówno tekst oryginału, jak i pisanego dyktanda, należało odwrócić "do dołu stroną" - nikt nie mógł podejrzeć pracy sąsiada w tak zwanym międzyczasie, a także konieczne było większe koncentrowanie się na tekście.

Kiedy minął wyznaczony czas, uczniowie odetchnęli z ulgą.

Wtedy zapytałam, czemu - ich zdaniem - służyła taka forma dyktanda.

Odpowiedzi, jakie podały, ucieszyły mnie:

musieliśmy być bardziej uważni, bardziej skoncentrowani,

rozwijaliśmy umiejętność zapamiętywania,

myśleliśmy nad tym, co piszemy, nie pisaliśmy "automatycznie",

było to dla nas nowe wyzwanie, które chcieliśmy jak najlepiej wypełnić,

uczyliśmy się planować czas,

niektórzy musieli zmierzyć się z własnym zdenerwowaniem.

Z pewnością zapamiętamy to dyktando na dłużej 😊